Χαιρετισμός

Νύχτα Απρίλη, νέα σελήνη, ωραία νύχτα για εραστές και κλέφτες. Καλή αρχή, καληνύχτα σας.

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Westminster Abbey Interior


Hallelujah!!!



Μετά βαΐων και κλάδων…βροχερή μέρα, εδώ Λονδίνο, πω πω πω!

άντε να παίρνουμε σειρά.....αν κι εμένα δε με χαλάνε καθόλου κάτι άλλα φτωχικά ξωκκλήσια σαν την Notre-Dame -Παναγία των Παρισίων  - ,  μια σεμνή δεξιωσούλα στο Ritz και για φινάλε καθ οδόν προς île Maurice -Άγιο Μαυρίκιο.....
τρα λι λό...!!! 

when life becomes a temporary dream

shuttered islands on distraction.
plum flowers on explosion
an unforgiven gift is roling up in to my head
is diving deep in to my soul
is that the unexpected,
the unspeakable cry?
vast lands of sleepiness
as I walk among thoughts and dreams and memories
spring breaks the silent walls
perfumes surprisingly transform the night
into a climax of words
into a warm call to all within and all without,
that keep us close
that keep us part.
I m hanging out so long.
Shall you join me?

open invitation to summertime blues
eternal spring swirl
Breathless!

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

πρωινά κέφια!!

νιαρ

Ultraviolet


Ωραία να ίπτασαι και να περιπλανιέσαι σ ένα υπεριώδες χάδι. Μικρές φωτεινές ανεμοδούρες τ ουρανού διάσπαρτες, φτιάνουν λαβυρινθώδη μονοπάτια για ξενύχτηδες. Mουσική αστρική, αχ αχ! Τι ν τούτο! Να μην προλάβει κανείς να πατήσει το ποδαράκι του επί γης κι αμέσως πάλι επί ποδός!! Φταίει το φυσικό μου όπως φαίνεται ή το περασμένο της ώρας; Ότι και να φταίει τώρα πια είν αργά, ζουρ ζουρ, νιουρ, νιουρ, Άντε πάλι με το λεωφορείο ο Πόθος θα τρέχω στους ουρανούς ως την αυγή. Ας είναι... Ο βρεμένος τη βροχή δε τη φοβάται, oh yeah!!



έτσι, για το καλό....

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

strangers in the day

το λοιπόν ο οβελίας πεντανόστιμος , το κοκορέτσι έτσι κι έτσι, μας έκανε το τρυκ του "ψήθηκα" αλλά μόνο απ έξω και άντε πάλι τα; ξύλα Γιάννη κλπ κλπ. Λοιπόν όλα μ άρεσαν στη χτεσινή μέρα αλλά σήμερα είχα ένα θεματάκι με το άτομο με το οποίο ξύπνησα κι η πλάκα της υπόθεσης είναι ότι κοιμήθηκα άνευ παρέας!!- καλά δε χάνω το θάρρος μου. με λίγο ύπνο λέω θα συνέλθω που θα πάει . Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό το άτομο έχει καθόλου διάθεση για ύπνο αλλά το καλό που του θέλω είναι να βγάλει τουλάχιστον το ζουτιέν του νισάφι πια μέρες και νύχτες στα τεθωρακισμένα, έλεος!!Λέω να κάνω μια υπεράνθρωπη προσπάθεια και να συρθώ μέχρι τον καθρέφτη μπας κι αναγνωρίσω αυτήν την άγνωστη αντανάκλαση αλλά δεν μπορώ τόσες επίπονες ντιαντικασίες με τίποτε ω όχι! το λοιπόν ατενίζω τούτη τη θάλασσα και κάνω την ....χελώνα!!Ρίχνω μια ματιά στο χέρι μου. Να πάρει συνεχίζω να χω το λευκό του κόμη Μοντεκρίστο! Χάθηκε να μουν ένα τόνο σκουρότερη έτσι για αλλαγή; Μάλλον κατέβηκα στη "λάθος στάση του Μετρό του ύπνου". Μια δόση ακόμη θα με αυνεφέρει κι όλα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό!! Κοιτάω για εισιτήριο αλλά σ αυτή τη βερσιόν δεν βρίσκω τίποτε στις τσέπες μου. Τώρα μάλιστα! με βλέπω να ταξιδεύω λαθραία και ποιος πληρώνει το πρόστιμο!!Αργία όμως σήμερα και τα εισιτήρια είναι ΤΖΆΜΠΑ - επιστημονική φαντασία χι χι - , Τέλος πάντων, λίγος υπνάκος ακόμη δε βλάπτει οπότε έτσι κι έγινε. Κατά την διάρκεια φρόντισα ν αποκτήσω και διαμέρισμα ωραιότατο που χε με τον ιδιοκτήτη κοινή κουζίνα απ τις μοντέρνες με πάσο και βρέθηκα εξ απροόπτου μπροστά σε μια κυρία που μαγείρευε μοσχαράκι με μανέστρα στη γάστρα, πήγα και σε μια συναυλία υπαίθρια όπου όλοι ήταν ξυπόλητοι για καθαρίσουν λέει τα τσι τους χι χι αλλά η απατεωνιά ήταν ότι η μουσική ενώ στο πάλκο ήταν λάιβ από τα ηχεία έπαιζε ήδη ηχογραφημένη μουσική με αποτέλεσμα να υπάρχει μια μικρή ασυμφωνία στο ρυθμό.... Μ αυτά και με τ άλλα ταξίδεψα μέσα σ αυτό το ξένο σώμα  για λίγο ακόμη μέσα στο χρόνο, μέχρι που κάπου έφτασα και κατέβηκα σε μια άλλη στάση, ένας άλλος άνθρωπος. Ποιος; Ουπς, αμηχανία!!! Α , ναι! Ο παλιός μου εαυτό;!! Μμμμμ και πάνω π άρχιζα να συνηθίζω...

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

ζωή χαρισάμενη



εδώ, στο ακρωτήρι της καλής Απελπισίας, αναστάσιμες καμπάνες ηχούν. χιλιούδες πραγματούδιες ανασυντάσσονται και φέρνουν τα πάνω κάτω και τούμπαλιν.  και σε πείσμα του σικέ της υπόθεσης υποβρύχιες στάλες αισιοδοξίας κάνουν χοντρό παιχνίδι και με μεγάλο ρίσκο φτάνουν να γίνονται ευωχικές πραγματικότητες. Πω πω! Ζωή χαρισάμενη για το απέραντο πάντα του σήμερα και μετά; όποιον πάρει ο χάρος!! χαίρεσθε κι ευφραίνεσθε, ΚΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, love to love you baby.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης


Ο Αλιβάνιστος

Αφού εβάδισαν επί τινά ώραν, ανά την βαθείαν σύνδενδρον κοιλάδα, η θειά Μολώτα, κ' η Φωλιώ της Πέρδικας, κ' η Αφέντρα της Σταματηρίζενας, τέλος έφθασαν εις το Δασκαλειό. Αι τελευταίαι ακτίνες του ηλίου εχρύσωναν ακόμη τας δύο ράχεις, ένθεν και ένθεν της κοιλάδος. Κάτω, εις το δάσος το πυκνόν, βαθεία σκιά ηπλούτο. Κορμοί κισσοστεφείς και κλώνες χιαστοί εσχημάτιζον ανήλια συμπλέγματα, όπου μεταξύ των φύλλων ηκούοντο ατελείωτοι ψιθυρισμοί ερώτων. Ευτυχώς το δάσος ενομίζετο κοινώς ως στοιχειωμένον, άλλως θα το είχε καταστρέψει κι' αυτό προ πολλού ο πέλεκυς του υλοτόμου. Αι τρεις γυναίκες επάτουν πότε επί βρύων μαλακών, πότε επί λίθων και χαλίκων του ανωμάλου εδάφους. Η ψυχή κ' η καρδούλα των εδροσίσθη, όταν έφθασαν εις την βρύσιν του Δασκαλειού.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

ΤΙΠΟΤΙΣΤΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Η νύχτα διαβαίνει μακάρια. Ακόμα μια νύχτα αλλοπρόσαλλη.  Με συνεπή ασυνέπεια και κέφι αμείωτο σκάβω για έναν επιούσιο που δε λέει να φανεί, Πάλι τα φαγε τα γυαλιά μου η μαρμάγκα. Ωιμέ! Κλάψ, λυγμ, μπου χου χού! Σ αυτό το ασαφές σύμπαν και μέσα από μια υποκειμενική ματιά του χάους οφ δε ράιζιν σαν, στο οποίο και  κατοικοεδρεύω, μπορώ να τυρβάζω - ευτυχώς! - και να πελαγοδρομώ όσο μου κάνει κέφι. Ψάχνοντας το χαμένο Τζουλουμπού. Είναι ο άλλος μου εαυτός; ή μήπως μια ακόμη περσόνα του είναι μου; ή μήπως τίποτ απ όλ αυτά αλλά αναρχοαυτόνομο ον που άπτεται κι υπάρχει γενικώς... Χου νόουζ; Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μια μέρα που η γλύκα σε σκοτώνει σαν τα γλυκόλογα της απαξίωσης. Σαν την σιωπή νεκρικής πνοής. Όταν στην πόλη όλοι οι ήχοι παύουν τότε τα τσαλαπατημένα ακρωτηριασμένα απωθημένα βγαίνουν στην επιφάνεια και βοούν. Άηχες κραυγές μες τα μαύρα μεσάνυχτα/ Άμπρα κατάμπρα.
με βελόνα και κλωστή φτιάναμε γιρλάντες με βιολέτες για τον επιτάφιο. Η νύχτα κι η άνοιξη μαζί συνταιριασμένες κι αγκαλιασμένες σιγοτραγουδούσαν. Ω γλυκύ μου έαρ.. 
Η αρχή του πένθους είναι πάντα μια έκπληξη. Μια ασυναρτησία στα καλώς κείμενα. ένας δρόμος μετ εμποδίων που δεν ξέρεις τί θα σου ξημερώσει. Αλλά η άνοιξη εκρήγνυται κι έχει το δικό της πεπρωμένο. εκεί παραδινόμαστε κι όπου θέλει η ζωή ας μας πάει...

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

arrivederci Roma

περίπατο επήγαινα και τελειωμό δεν είχε....
Η νύχτα αν και καλόβολη, μάλλον ψυχρή, χρειάζεται μια δόση από θέρμανση ή ένα 36,6 να ξυπνάν τα αίματα. Έχω μιαν αχαλίνωτη κούραση. Μ έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου και μου παίζει και παιχνίδια, Μου κάνει κόλπα αλλιώτικα, με ταλαιπωρεί και με ταλανίζει δίχως έλεος και δίχως τέρμα. Τί να πεις; Σιγή ιχθύος. Κι εκεί στην πεμπτουσία από μπακαλιαράκια και σπάρους, εκεί μέσα στο τουρλουμπούκι νάτην η ΑΛΗΘΕΙΑ γυμνή και ζουμπουρλούδικη και ιδιαζόντως εμπαθής και πρόόόθυμη, κοινώς Έτοιμη για όλα. Αχ αχ. βογκώ. Χριστέ μου τα Πάθη σου - κάτσε ήσυχα κύριε Μπαχ μη σε πάρει και σε σηκώσει...-. και τα 12 ευαγγέλια ένα ένα σε πρόβα τζεναράλε από τα σήμερις που είναι κιόλας αύριο αυτό το άγνωστο μα τόσο επιθυμητό αύριο...... Λεπόν, λεπόν, τι τα θες τί τα γυρεύεις... Της μοίρας το μοιραίο κι οι χτύποι ρυθμικοί στην εξώπορτα γκαπ γκαπ. Ιδού ο Νυμφίος  χι χι χι.... άντε εξεσαλλώσαμεν και σήμερα που είναι αύριο αλλά όχι, ποτέ χτες, όχι ακόμη παζ ανκόρ καθότι βαριέμαι ν αλλάξω γραμματοσειρά και θα μου πει κάποιος τί στο καλό τα βαλα τα γαλλικούλια; να βρίσκονται υποθέτω. Ωραία μέρα σήμερα. εξολοκλήρου αντιπροσωπευτική του "κάτου απ τη χουρμαδιά τραγούδια έλεγα σε μαι γοργόνα Παναγιά... " λοιπόν το μότο των λεχθέντων. "Απεταξάμενης της εντροπίας ήνεγκεν η ώρα της ευδαιμονίας". το λοιπόν τώρα αποσούρνομαι, ο Θεός βοηθός, μπαμπά τρέχα στους ουρανούς καθότι μακαρίτης και μη νοιάζεσαι ντιπ για τα διόδια. εμείς οι λοιποί εδώ και σ όλους τους δρόμους και τα σταυροδρόμια που οδηγούν στη Ρώμη, φτάνοντας κάνουμε ένα γρήγορο τετακέ _ Αχ ατέλειωτη ευχαρίστηση αυτά είναι ελληνικά χρού χρού νιάρ - λέγοντας: έχετε γεια βρυσούλες, φιλάκια!!! όχι παίζουμε!
Υ.Γ.το αποσούρνομαι είναι κόπυ ράιτ του Σπύρου ο οποίος είναι νέος Αδάμ και μια ολίγη από Ποσάιντον σε εκγρήγορση. κυνηγάει την ουρά του αλλά σε τούτη τη ζωή το θέμα είναι ότι εγεννήθη κολοβός! άνθρωπος γαρ. άνθρωπας ή Σπύρος;. τροφή σκέψης..... bye bye Rome!! in the palm of your hand I m hunging around and life seems so deeeeear, So long. Μάκια.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

run away before dawn my love i hate u so. deeply in love. kung fu.


έχασα τα γυαλιά μου κι η Τετάρτη στο κατάρτι. αν γλιέπω τίποτις κι αν αισθάνουμαι. 
ίσως μια στάλα απ το τόσου του όσου και του ποιου.... 
πα πα πα πάει η κούτρα μ. κι η μια εκ δεξιών κι η άλλη εξ αριστερών. που παν; στο απέναντι σαντουιτσάδικο για μπύρες. που πάει να πει παν στου πουθενά τ ανάθεμα. 
Α! γλυκειά ζωή με γεμάάάτο ρεζερβουαρ κι έτοιμο ωρεβουάρ. απσολουταμέντε τρελαμέντος βάγια κον ντίος αντίο.
Έλλη σα φέξει ποιος θα σε στρέξει; 
ο κακός απών Ζουλουμπού ο Ζωροάστρης.
προς γνώσιν και αταξίαν.....

επ αυτοφόρω!!!

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ; ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ; ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ; ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΟΓΚ; ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ;

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Le passe-muraille



Il y avait à Montmartre, au troisième étage du 75 bis de la rue d'Orchampt, un excellent homme nommé Dutilleul qui possédait le don singulier de passer à travers les murs sans en être incommodé. Il portait un binocle, une petite barbiche noire, et il était employé de troisième classe au ministère de l'Enregistrement. En hiver, il se rendait à son bureau par l'autobus, et, à la belle saison, il faisait le trajet à pied, sous son chapeau melon.
Dutilleul venait d'entrer dans sa quarante-troisième année lorsqu'il eut la révélation de son pouvoir. Un soir, une courte panne d'électricité l'ayant surpris dans le vestibule de son petit appartement de célibataire, il tâtonna un moment dans les ténèbres et, le courant revenu, se trouva sur le palier du troisième étage. Comme sa porte d'entrée était fermée à clé de l'inté­rieur, l'incident lui donna à réfléchir et, malgré les remontrances de sa raison, il se décida à rentrer chez lui comme il en était sorti, en passant à travers la muraille. Cette étrange faculté, qui semblait ne répondre à aucune de ses aspirations, ne laissa pas de le contrarier un peu et, le lendemain samedi, profitant de la semaine anglaise, il alla trouver un médecin du quartier pour lui exposer son cas. Le docteur put se convaincre qu'il disait vrai et, après examen, découvrit la cause du mal dans un durcissement hélicoïdal de la paroi strangulaire du corps thyroïde. Il prescrivit le surmenage intensif et, à raison de deux cachets par an, l'absorption de poudre de pirette tétravalente, mélange de farine de riz et d'hormone de centaure.

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Jorge Luis Borges. Απογευματινό ραχάτι με παρέα.



A un gato:

No son más silenciosos los espejos
ni más furtiva el alba aventurera;
eres, bajo la luna, esa pantera
que nos es dado divisar de lejos.
Por obra indescifrable de un decreto
divino, te buscamos vanamente;
tuya es la soledad, tuyo el secreto.
Tu lomo condesciende a la morosa
caricia de mi mano. Has admitido,
desde esa eternidad que ya es olvido,
el amor de la mano recelosa.
En otro tiempo estás. Eres el dueño
de un ámbito cerrado como un sueño.


Σ ένα γάτο.

Είσαι πολύ πιο σιωπηλός απ τους καθρέφτες
και πιο κρυφός απ την πολυκύμαντη αυγή
είσαι κείνος ο πάνθηρας που μόνο από μακριά,
κάτω απ το φως του φεγγαριού, μας επιτρέπει να κοιτάζουμε η μοίρα.
Μάταια σε ψάχνουμε μες τους ανεξιχνίαστους
μηχανισμούς κάποιου θεϊκού νόμου
πιο απόμακρος κι από το δειλινό ή απ τον Γάγγη
εσύ κρατάς το μυστικό κλειδί της μοναξιάς.
Η ράχη σου αφήνεται στο ανάλαφρο
του χεριού μου χάδι. Αιώνες τώρα
που πια έχουν γίνει λησμονιά, αφήνεις μόνο
στο χέρι το διστακτικό να σ αγαπά.
Ζεις σε αλλιώτικους καιρούς. Είσαι ο αφέντης
ενός κόσμου κλειστού, σαν ένα όνειρο.

Seaside, Summertime Blues



Απαλή, κυματιστή θάλασσα, ταξιδιάρικα σύννεφα - πουλιά. 
Ανοιχτοί ορίζοντες, θέα προς το παντού. 

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Claudio Dauelsberg - Bach Concerto in F minor



Γλυκά φεύγει η νύχτα, τρυφερή η μουσική. Σα σταματά, ένα ερωτηματικό αιωρείται, 
κι η σιωπή γεμίζει λόγια της δικής μας καρδιάς...

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Νικηφόρος Λύτρας: το κορίτσι στο παράθυρο.



Summertime blues

The Waste Land by T.S. Eliot (1922)

Μήνας άγουρος, μήνας αμφιλεγόμενος και πολλά υποσχόμενος...

I. The Burial of the Dead 

APRIL is the cruelest month, breeding 

Lilacs out of the dead land, mixing 

Memory and desire, stirring 

Dull roots with spring rain.

Α¨. Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ
Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας
Μες απ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας
Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές   

"You gave me hyacinths first a year ago;"
"They called me the hyacinth girl."
“Μου χάρισες γιακίνθους πρώτη φορά επέρσι
Μ έλεγαν η γιακίνθινη κοπέλα”.

  
γοργόνες των δακρύων, πoτάμια που κυλάν βαθιά στο σώμα της ψυχής, καίγεται η ανυπαρξία 
 άνοιξη γαρ
you are always on my mind
                                                                                                                                  

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Γιάννης Σταύρου ΣΕ ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΟΝΤΟ λάδι

Βραδυφλεγείς σκέψεις βραδινές σε μιαν ανέμη ολόγυρα ντυλίγονται. Μπαρκάρισε η νύχτα σε θάλασσες μέσα σε θάλασσες, σ όνειρα διάτρητα απ άλλα όνειρα. Έγιναν άστρα μακρινά τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα κι η ζωή κυλά έξ απ το χρόνο. Σ ένα θαλασσινό λιβάδι αργοπλέει που ο ουρανός με σπίθες το στολίζει, αντανακλάσεις του χτες, του σήμερα, τ αύριο...
-αχ λογισμέ νανούρα με, φτιάξε μου μιαν αιώρα με λέξεις και μ αρώματα που να με συντροφεύουν μέχρι να έρθει η αυγή, να φύγει το σκοτάδι.
Φωνές στο δρόμο, εν αυτοκίνητο περνάει, το ασανσέρ βογκά και τρίζει, λωρίδες φως στο ξύλινο πάτωμα, ζωή εδώ.




Summertime Blues


Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Le spleen de Paris: Petits poèmes en prose de Charles Baudelaire


ENIVREZ-VOUS
       Il faut être toujours ivre. Tout est là: c'est l'unique question. Pour ne pas sentir l'horrible fardeau du Temps qui brise vos épaules et vous penche vers la terre, il faut vous enivrer sans trêve.
   Mais de quoi? De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise. Mais enivrez-vous.
   Et si quelquefois, sur les marches d'un palais, sur l'herbe verte d'un fossé, dans la solitude morne de votre chambre, vous vous réveillez, l'ivresse déjà diminuée ou disparue, demandez au vent, à la vague, à l'étoile, à l'oiseau, à l'horloge, à tout ce qui fuit, à tout ce qui gémit, à tout ce qui roule, à tout ce qui chante, à tout ce qui parle, demandez quelle heure il est et le vent, la vague, l'étoile, l'oiseau, l'horloge, vous répondront: "Il est l'heure de s'enivrer! Pour n'être pas les esclaves martyrisés du Temps, enivrez-vous; enivrez-vous sans cesse! De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise."
                                                                                                                        αφιερωμένο εξαιρετικά.....
Μεθύστε
Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.
Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία. Εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.
Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας
καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ, πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα.
Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, με ότι σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.
Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,
στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,
μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,
ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι ήδη ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,
ρωτῆστε τὸν ἀέρα,
τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει,
τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,
τὸ κάθε τί ποὺ κυλᾶ,
τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,
ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,
καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί,τὸ ρολόι,
θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:
Εἶναι ἡ ὥρα της μέθης!
Γιὰ νὰ μὴν γίνετε οἱ μαρτυρικοί σκλάβοι τοῦ Χρόνου, μεθύστε,
μεθύστε χωρὶς διακοπή!
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, με ότι σᾶς ἀρέσει.

On the road again


Κυριακή 10 Απριλίου 2011

DER HIMMEL ÜBER BERLIN φφφφτερά στα μυαλά...

Ωραίο να ζεις σαν πνεύμα, να παρατηρείς αιώνια το πνεύμα στο μυαλό των ανθρώπων.
Μα πού και πού βαριέμαι την πνευματική μου υπόσταση.το να αιωρούμαι για πάντα...
Θα ήθελα να νιώσω ένα βάρος μέσα μου.να λήξει το άπειρο, να με δέσει στη γη.
Θα 'θελα με κάθε βήμα, κάθε φύσημα αέρα να μπορώ να πω «τώρα», «τώρα και τώρα»...
κι όχι πια «νυν και αεί και εις τους αιώνας».
Δε χρειάζεται να κάνω παιδί ή να φυτέψω δέντρο.
Μα θα' ταν ωραίο γυρνώντας σπίτι μετά από δουλειά  να ταΐσω τη γάτα σαν τον Φίλιπ Μάρλοου.
Να 'χω πυρετό ή δάχτυλα μαυρισμένα από την εφημερίδα.
Να ενθουσιάζομαι όχι μόνο από το μυαλό, μα κι από ένα γεύμα
Από το σχήμα ενός λαιμού, ενός αφτιού.
Να πω ψέματα! Κατάμουτρα!
Καθώς περπατάς, να κινούνται τα κόκαλά σου.
Να μαντεύεις, αντί να ξέρεις πάντα.
Να μπορείς να πεις «Αχ» και «Βαχ» αντί για «Ναι» και «Αμήν».
Να μπορείς πού και πού να συγκινείσαι με το κακό.
Να βγάλεις τους δαίμονες από τους περαστικούς και να τους εξαπολύσεις στον κόσμο!
Να είσαι άγριος!
Ή απλώς να νιώσεις πώς είναι να βγάλεις τα παπούτσια
να κουνήσεις τα δάχτυλα, ξυπόλυτος, έτσι...να μείνεις μόνος!
Το πρωινό φως...ο ήλιος...το ψωμί και το κρασί... το νεύρωμα των φύλλων...το γρασίδι...
Το λευκό τραπεζομάντιλο έξω...τ όνειρο του σπιτιού στο σπίτι...
Η αγαπημένη που κοιμάται στο δίπλα δωμάτιο...
Η γαλήνια Κυριακή...
Ο ορίζοντας...
Η μέρα βυθίζεται στο σούρουπο μα γώ διηγούμαι με την τραγουδιστή φωνή μου...
Στη βαθιά νύχτα, απόψε θ' αρχίσει η άνοιξη. θα φυτρώσουν άλλα φτερά στη θέση των παλιών.
Φτερά που, επιτέλους, θα με καταπλήξουν.
...νυχτερινή πτήση...

βόλτες στον ουρανό..

Η νύχτα κύλησε σαν νόμισμα που στριφογυρίζει, γρήγορη, ζαλιστική και προσγειώθηκε απαιτώντας απογείωση. Απογειωνόμαστε λοιπόν έξω από το Summertime blues, μέσα στο Summertime Blues καθότι είναι παντου ακόμη και στον αέρα... something in the air, τσάρκες στα σύννεφα χέμφ!!

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

τρικλοποδιές κι αναμνήσεις...




When I hold you in my arms
And when I feel my finger on your trigger
I know nobody can do me no harm
Oooooooooh, oh yeah!

Happiness (is a warm gun, momma)
Bang Bang Shoot Shoot
Happiness is a warm gun
Bang Bang Shoot Shoot
Yes it is, gun!

Happiness is a warm gun
Bang Bang Shoot Shoot
Happiness is a warm gun
is a warm gun, yeeeaahhh!


Édouard Vuillard - The Window




Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

4 colored girls


Dark phrases of womanhood
Of never having been a girl

Half-note scattered without rhythm
Without rhythm
No tune distraught

Her laughter falling over
A black girl's shoulders

lt's funny
Funny
lt's hysterical
The melodylessness of her dance
Don't tell nobody
Don't tell a soul

She's dancing on beer cans and shingles
Beer cans and shingles

This must be the spook house
Another song with no singers
Lyrics, no voices
And uninterrupted solos

Unseen performances


Are we ghouls?
Children of horror?
Children of horror?

The joke?
Don't tell nobody, don't tell a soul

Are we animals?
Have we gone crazy?
Have we gone crazy?

l can't hear anything
But maddening screams
and the soft strains of death

And you promised me
You promised somebody, anybody

Sing a black girl's song
Sing a black girl's song

Bring her out to know herself
To know you

But sing her rhythms caring, struggle
Caring, struggle
Hard times sing her song of life

She's been dead so long
Closed in silence so long
ln silence so long

She doesn't know the sound
Of her own voice, her infinite beauty

She's half-notes scattered without rhythm
No tune

Sing her sighs
Sing the song of her possibilities

Sing a righteous gospel

Let her be born

Let her be bornn and handled warmly
Let her be bornn and handled warmly


Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Summertime Blues



ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ. Η ΦΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΗ. ΑΜΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ ΣΧΕΣΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΒΓΑΖΕΙ Τ ΑΠΟΘΥΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΑΡΓΑ ΜΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΕΚΕΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΚΑΒΟΥΡΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ. ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ. ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΙ, ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΙ; ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΦΥΛΑΝ ΤΣΙΛΙΕΣ Η ΕΙΝ ΠΡΟΔΟΤΡΕΣ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ, ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ; ΜΑΧΜΟΥΡΛΟΥΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΥΚΙΑ ΜΠΑΓΛΑΜ .


TΕ ΚΕΡΟ ΜΟΥΤΣΟ.



Τρίτη 5 Απριλίου 2011

μμμ...


Summer Mood 
walking away
talking all day
ooh I want you
ooh I want you
walking away
talking all day
ooh I want you
ooh I want you
but there's something about the summer
there's something about the summer
there's something about the summer
walking away
talking all day
I can't stand this
I can't stand this
walking away
talking all day
I can't stand this
I can't stand this
but there's something about the summer
there's something about the summer
there's something about the summer
something about the summer
that makes me moody