Ωραία να ίπτασαι και να περιπλανιέσαι σ ένα υπεριώδες χάδι. Μικρές φωτεινές ανεμοδούρες τ ουρανού διάσπαρτες, φτιάνουν λαβυρινθώδη μονοπάτια για ξενύχτηδες. Mουσική αστρική, αχ αχ! Τι ν τούτο! Να μην προλάβει κανείς να πατήσει το ποδαράκι του επί γης κι αμέσως πάλι επί ποδός!! Φταίει το φυσικό μου όπως φαίνεται ή το περασμένο της ώρας; Ότι και να φταίει τώρα πια είν αργά, ζουρ ζουρ, νιουρ, νιουρ, Άντε πάλι με το λεωφορείο ο Πόθος θα τρέχω στους ουρανούς ως την αυγή. Ας είναι... Ο βρεμένος τη βροχή δε τη φοβάται, oh yeah!!
έτσι, για το καλό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου