Σάββατο. Ψυχρούλα βραδινή. Περιδινιζόμενη διάθεση γύρω από σκέψεις πεζές και άλλες... Έτσι, μ αυτά και με τ άλλα άλλαξε το χρώμα τ ουρανού κι ακόμα μια νέα μέρα στο κατώφλι. Το λοιπόν σήμερα ο μυαλός μου κάνει σιέστα και δεν ξεκουνιέται ντιπ! Αρνείται κατηγορηματικά να μου μιλήσει, μου κρατάει μούτρα μάλλον! Τον αφήνω κι εγώ στην ησυχία του και ριβάρω για το όπου να ναι άνευ τύψεων καθόλου και με διάθεση φόρτσα τα πανιά! Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, έτσι είναι η ζωή ασύνδετη κι απροσάρμοστη κι άντε να κάνεις κουμάντο με τις 3,60, αλλά είπαμε υπέρ πάντων η απεξίωση - χου χου το να σαι απέξω απ το χορό και πολλά τραγούδια να λες, όξω απ τα κάρβουνα βεβαίως βεβαίως -. εντάξει δεν κατακρεουργήθηκαν ακόμη τα Ελλήνικός μου, ξέρω και την λέξη αποστασιοποίηση' αλλά με τα ποιήματα πάμε στο Αργεντίνα να βρούμε το Χορχίτο τον Μπόρχες τι να τον βρούμε, το πνεύμα του ίσως αλλά με τις αναταραχές ανά τον κόσμο μάλλον θα χει μεταναστεύσει στις Άνδεις!. - πώς λέει εκείνο το άσμα Βρείτε μου τον πλησιέστερο γκρεμό, να πέσω να χαρώ, έτσι -. Διακατέχομαι από ανησυχίες μήπως η γη είναι στρογγυλή και πού έχει η αχλάδα την ουρά, τέτοια τραγελαφικά που μαρτυρούν σαφώς πως λόγω απροσεξίας πήδηξα μάλλον κάποιες βασικές τάξεις στο σκολείο, αλλά άμα ο καιρός είναι γλυκόπιοτος κι αμαρτωλός τελείως, ποιος έχει μυαλά για γράμματα.... Λόγω της ελλείψεως παιδείας καπνίζω και τ αναρίθμητα τσιγάρα, που ναι και πανάκριβα - βρε που καταντήσαμε, άντε και σ ανώτερα θα μαζεύουμε γόπες σε λιγάκι όπως τα παλιά καλά χρόνια, αγκρρρρ - και σε μηδέν χρόνο ο μια τζούρα δρόμος θα ναι πολύ μακριάάάά. Αυτά τα λέω επειδή μ έφαγε η αρτιότης κι ο καθωσπρεπισμός και κάπου πρέπει να βγάλω τ απωθημένα μου χεμφ! Διότι αμίγκο η ζωή είναι σόρτ και τα φλαμίγκος ροζ πάντα που είναι κι αυτό με τη σειρά του συμπαθές ζωάκι ή 4Χ4 διαλέχτε! Τα βλέπετε κι εσείς, πάω με νεκρά στην κατηφόρα κι ακόμα να μποστανιάσ η μέρα! all day and all of the night που το μαθα χτες ανάμεσα σε υψηλού επιπέδου συζητήσεις περί συνομωσιών - αυτά που λέμε εμείς οι αθώοι κι αδαείς' οι άλλοι όλοι είναι οι κακοί χμου χμου -. Χαριτολογώντας ντεντελώς ας πω ένα η ζωή είν ωραία και θέλει και καλή παρέα κι από κει και μετά να πάω να ξαποστάσω στης μαρμάγκας το - πώς το λεν;- αποπλανητικό- σούπερ ουάου- αγκάλιασμα, χαίρεσθε κι ευφραίνεσαι Κυριακή σιμά.... κοντογιορτή γαρ... μπαμ σκρατς μπουμ, παρκάρισα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου