Όπως λέει κι ο ποιητής, αν μάσω τις Δευτέρες της ζωής μου, θα καταριέμαι τις Κυριακές, Αυτές τις ξέπνοες μητέρες της αργίας που με υπερβάλλοντα ζήλο σε κακομαθαίνουν , ύπνος μέχρι αργά και πρόγραμμα κανένα. Σκληρό πράμα η γνώση!! Πάει τ αναπάντεχο άπατο. Τώρα θα μου πει κάποιος που πιθανόν να με γνωρίζει τι μιλάς εσύ που σαι άνεργος ηθοποιός; - δεν είμαι αλλά ακούγεται ωραία, καλύτερα απ το άνεργος ζωγράφος ή μουσικοσυνθέτης ή άνεργος απράγμων!! χα χα χα! Μου ρθε το κέφι πάλι, εμπρός μαρς!
Ορίστε λοιπόν ένας καλός τρόπος να περάσει απαρατήρητη μια τέτοια συμφορά είναι να κάνει κανείς την πάπια και μες στο γενικό σορολόπι να περάσει στο ντούκου! Γιατί τι ποιο ωραίο απ το να πας στο νταμάρι και να σκάβεις δια το κρουασάν - να, το είπα το επάγγελμά μου, προδόθηκα! Και μετά περιχαρής να γυρνάς στο λάκκο των λεόντων, σπίτι δηλαδή όπου πρέπει να σηκώσεις τα μανίκια και πάλι απ την αρχή!! Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία στο κόσμο; νέβερ, ζαμέ και νιμάλς! Εμείς οι εργασιομανείς έχουμε και ωραίες ατάκες του τύπου "όποιος Δευτέρα γεννηθεί, μεγάλη στη ζωή του προκοπή" κι άλλα που δεν τα γράφω να μην ανατριχιάσετε!
Οι Δευτέρες μας υπενθυμίζουν πως πρέπει να ψένεται ο άνθρωπος πειδις η ζωή είναι σχολείο - κι εμείς κάνουμε κοπάνα!, α! το πα κι ησύχασα!- . Κι όπως πολύ ωραία διατυπώνει κι η προσευχή "ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών" - αυτό τ ακούει κανείς άλλος;χμμμμ- ας αφήσουμε τα χρέη - που μας χρωστάνε οι Δευτέρες- ας πιούμε μια κούπα καφέ ή τσάι με τα ανάλογα βουτήματα κι ας πούμε πολύ καλημέρα σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου