Σασυφής ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!

Παράθυρο στη νύχτα. Ο καιρός μαλακός με υπέροχη λιακάδα το μεσημέρι, ευκαιρία για ξεπόρτισμα κι ο Σασυφής σ ένα ταβερνείο σε μια από τις πιο ήσυχες γειτονιές της πόλης προσφέρει στον εαυτό του ένα γεύμα παρέα με την εφημερίδα του. Η παγωμένη βαρελίσια μπυρίτσα και το σνιτσελάκι, χρυσά και τα δυο, του φτιάχνουν το κέφι και με τονωμένη τη διάθεση πάει μετά το φαγητό μια από τις μακριές βόλτες του χωρίς να βιάζεται καθόλου. Το απόγευμα τον βρίσκει σ ένα παρκάκι πραγματικά ειδυλλιακό, μικρό, συμμαζεμένο, με σκιερά δέντρα κι ανθισμένους θάμνους τριανταφυλλιών.Ο ήλιος γέρνει και του χαϊδεύει το πρόσωπο, τον χαλαρώνει, τον κάνει ν αναπολεί το μέλλον με μια ιδιάζουσα αισιοδοξία, ένα παράξενο πράμα τον κατέχει. Φτάνει σπίτι βραδάκι, τι ωραία μέρα! και κάθεται για λίγο στον καναπέ του χωλ χωρίς ν ανάψει το φως. Έχει διάθεση για δημιουργία απόψε, να πάρει ένα λευκό χαρτί κι από κει να βγουν  παιχνιδιάρικες λέξεις κι εικόνες. Και χρώματα, προσμίξεις θυελλώδους κόκκινου με σοφιστικέ μπλε του κοβαλτίου, υποκίτρινο και λευκό μαλακό της κρέμας, πράσινο γκριζωπό της ελιάς και στάλες  βελούδινο ροζ σκοτωμένο, αχ ηδονή ο χορός στης παλέτας τα τερτίπια! Ανοίγει ένα από τα τελευταία κόκκινα κρασιά της σεζόν, τώρα που μπαίνουν οι ζέστες αλλάζουν κι οι γεύσεις, και αφοσιώνεται ώρα πολύ στο σκαρίφημά του, πότε ενθουσιάζεται, πότε απογοητεύεται, παραμιλάει στο χαρτί λες κι υπάρχει επικοινωνία και μπορεί να τον καταλάβει. Εξουθενωμένος διαπιστώνει πως η ώρα περασμένη πολύ και με κουρασμένα βήματα ανεβαίνει στο πάνω πάτωμα, παέι στο δωματιάκι πλάι στ υπνοδωμάτιο - ακόμα δε γκρεμισε εκείνον τον τοίχο-  και σωριάζεται ντυμένος στον καναπέ. Λίγο ραδιόφωνο, σκέτη μουσική κι αυτό το φεγγάρι που θεριεύει, φουσκοθαλασσιά στην καρδιά -γεια σου φεγγάρι. Αποκοιμιέται, η μουσική  πολύ σιγανή, ίσα π ακούγεται, στις απάτητες γωνιές του ονείρου του ένα άνοιγμα, ένας χώρος λιτός, ένα παλιό τραπέζι τετράγωνο και πάνω του μια γυάλα στρογυλή, ενυδρείο με κινέζικα ψαράκια. Τα κοιτά μαγεμένος, απορροφημένος απ την κίνισή τους και μες στην ψυχή του ένα τραγούδι, μια γυναικεία δροσερή φωνή τον παίρνει απ το χέρι κι απομακρύνονται..