Σ ένα άλσος, ένας ανύπαρκτος άνθρωπος και η κοινή λογική χορεύουν.
Άλσος μυρωμένο, ιδιοκτησία ενός αυταρχικού σκληρόκαρδου βαρώνου.
Που βγαίνει στο παράθυρο μα τίποτα δεν παρατηρεί.
Και γυρνά πάλι στα βιβλία του' σημειώσεις, παραταγμένοι αριθμοί .
Σκέτη σπατάλη γραφικής ύλης.
Ο χορός τελειώνει και το ζευγάρι απομακρύνεται.
Οι δρόμοι τους χωρίζουν.
Νύχτα ζεστή, εξουθενωτική.
Σε μια μεσογειακή θαλάσσια έπαυλη
μια μικρή σουπιά τραγουδά
κι έρχονται οι άγγελοι να την ακούσουν.
Σκύβουν τ άστρα, γέρνει το φεγγάρι.
Όταν το τραγούδι σταματά
μέσα σ ένα σύννεφο από μελάνι εξαφανίζεται.
Σύννεφο από μελάνι
νύστα γλυκιά, διάχυτη'
καληνύχτα.
Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου