άπνοια μεσημεριού

ασυγκράτητα κυλούν '
θυελλώδη,
λυγμικά,
δάκρυα.
στ άνυδρο πρόσωπο του καλοκαιριού
μπουρίνι.
ασυγκράτητα,
αχαλίνωτα,
απανωτά,
σαν τις θύμησες,
τις άσκημες φαντασίες .
κι ο ουρανός κει ψηλά απαστράπτων '
ατλαζένιο γαλάζιο.
μαχαίρι,
σπασμένο γυαλί.
έγινε η θλίψη μου πουλί '
λαλεί,
σωπαίνει.
δάκρυα 
ασυγκράτητα
ταξίδια αλαργινά