Σε μια ανθρωποφαγική παραθαλάσσια κοινότητα
ανθρώπινοι σκελετοί απογυμνωμένοι
χορεύουν με τα θαλάσσια ρεύματα κοντά στην ακτή.
κοινωνία κλειστή
σκοτεινές ψυχές σε κατηφείς δρόμους.
δύο εξαπατημένες γυναίκες
θ αφήσουν μαρτυρία
για το ιστορικό ενός εγκλήματος.
Ναι! Τι σχέδιο! Για το Goya λέω. Ή για το μυθιστόρημα σε λίγους στίχους; Αρμονία μορφής & περιεχωμένου. Το χάρηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήmerci.
ΑπάντησηΔιαγραφήkallo mina na eisai kalla! eyxaristo gia ta sxolia!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μήνα και σε σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήαφού το λέω και το ξαναλέω
ήταν και είναι το όνειρο της ζωής μου να μάθω να κάνω συρμάτινα δεντράκια!!
Έχω ένα από μικρή, με χρυσαφιά φύλλα που θροΐζουν
κι έχω βάλει στις ρίζες του ένα μικρό πορσελάνινο δράκο, πολύ τσαχπίνη, να το φυλάει!!
οπότε...
εκεί που ήταν πριν να έρθει κοντά μου, ήταν ένα βιβλιοπωλείο μιας μυστηριώδους γυναίκας που μου είχε πει πολύ σοβαρά πως το δεντράκι είναι μαγικό!!!
ποιος ξέρει; ίσως...